Niets dat blijft

Huis van Duif, gedicht Niets dat blijft

Huis van Duif, gedicht Niets dat blijft

 

Ik ben niets.

Ik ben de zee

het zout

de zandkorrel.

 

Sterrenstof.

 

Ik ben niets.

Ik ben de zee

het zout

het zoute water

uit je ogen.

 

Ik ben niets.

Ik ben de lucht

het zuchten

het zuchtend ritme

van je adem.

 

Ik ben niets:

De zee.

Het zout.

Het zuchten.

 

De steen op je hart.

De grond onder je voeten.

 

Het leven leeft

en ik blijf

ooit

ergens

achter.

 

In het water

op de aarde

stopt de adem

vallen sterren.

 

Ik ben

in het niets

dat overblijft.

 

 

Scroll naar boven